Lieve trouwe lezers!

Het heeft even geduurd, mijn eerste reisverslag vanuit de Filipijnen!! Mijn tijd in Nieuw Zeeland zit er alweer op, wat zijn die twee maanden snel voorbij gegaan.... Terug kijkend op een reis met gave avonturen, mooie natuur en leerzame ervaringen. Ik vlieg alweer halverwege terug naar Nederland, met een tussenstop in de Filipijnen, op naar het volgende avontuur ????. Ik reis zo snel mogelijk vanuit Manila door naar de mooiste rijstterrassen van Azië, in het noorden van Luzon.

Maar dan eerst, aangekomen in Manila gaat het avontuur echt beginnen, de dag doorkomen en dan de nachtbus in naar Banaue. Voordat ik het vliegveld verlaat ben ik weer online met een Filipijnse SIM ????, ik ben van Filipijnse peso's voorzien en het eerste wat me te wachten staat is oplichting door die vriendelijke taxi chauffeur. Ik vraag nog aan hem '23km?', 'Ja, 23km', dus 850 Peso's. En dan denk ik nog snel, de afstand is de helft en het zou ongeveer 500 Peso's moeten zijn.... Vermoeid en niet echt in staat te protesteren betaal ik en stap uit. Ach ja, die 6 euro extra zal ik maar vergeten.... en ik ben ondertussen in alle drukte beland met veelste veel prikkels ????. Het winkel centrum waar ik heen ben gegaan om mijn bagage tijdelijk op te slaan is echt veelste druk en de opberg plek voor bagage vertrouwde ik totaal niet, dus daar heb ik na 20 onzekere minuten rondlopen mijn tas weer opgehaald om vervolgens die vreselijk Amerikaanse Starbucks in te vluchten. Op reis is zo'n Starbucks toch nog niet zo verkeerd ????. Nog niet echt rustig, maar het is hier beter dan buiten of elders. Tja, en nu is het wachten... op de nachtbus naar Banaue.

Het voelt weer heel erg wennen in een ander klimaat, een andere cultuur.... vooral ook alert blijven en dat lukt niet zo goed nu ik moe ben. Zit me dan toch dwars van die taxi, te goed van vertrouwen en net niet doorgevraagd, terwijl ik goed wist dat het ongeveer de helft moest kosten... Maar goed, ik zit nog steeds bij de Starbucks ???? en mijn telefoon is inmiddels weer bijna opgeladen. Zo maar eens een stukje gaan lopen naar hopelijk een rustigere groene plek in deze overvolle stad. Het is zaterdag en ook het park is super druk, maar ik zit op een bankje wat plannen te maken voor mijn reis door de Filipijnen, dat heeft ook wat tijd nodig om vorm te krijgen. En dan vervolgens snel iets eten en tegen dat het donker wordt vertrek ik naar de busterminal. Daar kan ik ook nog wel een tijdje wachten.... en daar kom ik wat andere tegen die ook niet in het donker wilde reizen. Ik heb maar gewoon gezeten, ik ben zo moe.... De bus is verrassend ruim en een prima zitplaats, op naar een weekje rijstterrassen, jungle en hopelijk een beetje rust, daar heb ik zin in!

Na een verrassend goede rit in de nachtbus kom ik rond 7u s'ochtends aan in Banaue, waar ik word opgehaald door een van de 'boy's' van mijn Homestay. Daar aangekomen word ik warm welkom geheten door Randy. Mijn kamer is al klaar, dus eerst even een paar uurtjes slapen en dan mijn ontbijt gevolgd door een douche. Ik heb vandaag echt even nodig om bij te komen en in tussen tijd legt Randy alle opties uit om de omgeving te verkennen. S'middags ga ik samen met Mel (ook alleen reizend afkomstig uit de UK) lunchen, we verkennen het dorpje en doen een powernap voordat we de deur weer uit gaan voor het avondeten.

De volgende dag ga ik de omgeving van Banaue verkennen met een wandeling naar het uitzichtpunt en dwars door de rijstterassen en een aantal dorpjes weer terug. Het is wel even uitzoeken hoe de route loopt, maar de mensen zijn allemaal uiterst vriendelijk en wijzen me vanzelf de weg. Een super mooie wandeling door de rijstterrassen en ik heb echt super genoten. Weer lekker even actief!

De dag daarna ga ik naar Batad, daar heb ik even geen bereik, dus lekker even genieten van de rust en de omgeving. S'ochtends vroeg eerst een uurtje met de tricycle en dan het laatste stukje te voet naar het dorp. Ze zijn bezig met de aanleg van een weg naar het dorp, maar vooralsnog eindigd de weg vlak voor het dorp.

Aangekomen in het dorp ga ik eerst op zoek naar Rita's Homestay om wat spullen voor mijn overnachting te droppen en ik vraag daar naar Vincent, mijn gids voor een rondleiding door Batad. Hij brengt me naar het uitzichtpunt over de rijstterassen, echt een prachtig plaatje al die terrassen met helemaal beneden het oude dorpje Batad. Hier en daar groeit een ananas tegen de wanden van de terrassen 'voor als ze honger krijgen tijdens het werk in de rijst terrassen' legt Vincent uit. Vanzelfsprekend betekend al deze terrassen een hoop trap lopen, dat kost toch meer energie dan gedacht met deze warmte, flink zweten dus, haha! Vervolgens de afdaling naar de watervallen, ook daar even een rustpauze om te genieten van het uitzicht. Al die terrassen, het lijkt wel een beetje op Peru waar de Inca ook al die terrassen hebben gebouwd om op het land groenten te kunnen telen.

Tegen 14u ben ik weer terug bij Rita's Homestay, waar ik vannacht blijf slapen. Het staat boven op de helling met uitzicht over het dorpje Batad en de rijstterrassen. Echt genieten en heerlijk die rust zonder al die motorbikes!!! Echter in het begin voel ik me nog heel onrustig door muziek uit een oude telefoon en het gepraat van al die Franse toeristen. Het gaat me een beetje irriteren.....ze spreken nauwelijks Engels of weigeren te communiceren in het Engels. Ik sluit me daarom af met wat eigen muziek en geniet van de omgeving, lekker een beetje overdenken en de bergen in me opnemen, mijn dagboek bijwerken en gewoon even wat tijd voor mezelf!! De mensen zijn hier in ieder geval erg vriendelijk en behulpzaam. Vincent geeft me nog even uitleg hoe ik morgen zelfstandig het pad terug kan vinden voor de wandeling naar Bangaan en Romeo, de 'oude opa' van de Homestay maakt nog graag een praatje. Het is leuk om even gewoon met wat locals te kletsen!

De volgende ochtend kan ik rustig op staan. Hoewel, over het algemeen wordt je hier wakker tussen 6 en 7u s'ochtends. Door het geluid van vooral heel veel hanen die ze hier voor gevechten houden en zodra het licht is staat de bevolking op, dat is rond 6u. Toch neem ik lekker de tijd om op te staan en nog even te genieten van de omgeving voordat ik begin aan mijn wandeling terug naar Banaue. De wandeling is opnieuw genieten met uitzicht over de bergen, nog wat rijstterrassen her en der en ik passeer twee kleine dorpjes. Een lekker wandelingetje en na twee uur word ik in de omgeving van Bangaan opgepikt door mijn vertrouwde tricycle.

Vanuit Banaue ga ik de dag erna naar Sagada. Ik wil graag de locale jeepney uitproberen, maar er gaat ook een rechtstreeks busje voor net iets meer peso's. Toch wel handig als ik niet hoef over te stappen in Bontoc, een stuk sneller en comfortabel. Na 2,5u kom ik dan rond 11u al aan in Sagada. Nadat ik bij de toerist office de toeristen tax heb betaald eerst op zoek naar een printer om mijn busticket te printen. Zonder print van de voucher kan ik geen busticket ontvangen is me verzekerd.... waarom doen ze zo moeilijk in een land waar inmiddels een groot deel van de bevolking een smartphone heeft?

Sagada staat bekend om de grotten, ondergrondse rivier en de 'hanging coffins' ofwel 'hangende doodskisten'. S'middags ga ik daarom een tocht door de grotten doen 'cave connection', ik doe de tour samen met iemand anders die ik in het busje heb ontmoet. Wel handig om de kosten te delen en wel zo gezellig. Je moet vooral geen claustrofobie hebben, de tour is voornamelijk klimmen, klauteren, kruipen en glijden door nauwe gangen. Ik denk nog even terug aan Nieuw Zeeland, daar zou ik voor zoiets zeker een risico en aansprakelijkheidsformulier ingevuld moeten hebben. Tja, hier wordt er gewoon een gids aangewezen en die gaat op z'n slippertjes mee de grot in. Een hele belevenis en soms wel super spannend, maar ook heel erg gaaf om te doen!! Echter, na 2,5uur ben ik wel klaar met al dat glibberen. Ik ben vermoeid en sta niet meer stabiel op mijn benen en glij eigenlijk alleen maar uit, het is maar goed dat het bijna het eind van de tour is.

Voordat ik alweer vertrek met de nachtbus naar Manila doe ik nog een korte wandeling naar de 'hanging coffins' en dat is best indrukwekkend. Het is een traditie om na de dood dichter bij de hemel te zijn, deze traditie wordt in sommige families nog uitgevoerd, maar de meeste mensen worden tegenwoordig op het algemene kerkhof begraven. Ik kan me herinneren dat ik zoiets ook heb gezien in Peru, maar hoe ze het daar noemen weet ik niet meer. De rest van de ochtend heb ik nog even wat tijd om rustig aan te doen voordat Ik om 14u in de nachtbus stap.

Tegen 3:30 in de ochtend kom ik aan in Manila. Mijn vlucht naar Bohol vertrekt pas om 11:15, maar ik besluit toch naar het vliegveld te gaan en daar te wachten. Via de app Grab (een soort Uber) bestel ik een taxi, dit keer betaal ik slechts 270 Peso's, een stuk logischer en ik heb tenminste het gevoel dat ik eerlijk behandeld ben. En dan is het wachten op de vlucht naar Tagbilaran (Bohol). Daar aangekomen ben ik met de gezellig volle locale bus vanuit Tagbilaran naar Loboc gereisd, voor slechts 30 Peso's een uur in de bus, dat is me nog niet eerder gelukt. Vanuit hier ga ik de komende dagen de omgeving verkennen en vooral ook even wat rust nemen.

Een zonnige groet vanuit de Filipijnen!

Marieke