Mijn tweede reisverslag vanuit de Filipijnen, want inmiddels ben ik alweer bijna 3 weken in de Filipijnen.... wat vliegt de tijd voorbij!! Om een verblijf in Manila te vermijden, ben ik vanuit de regio Luzon direct naar de Visayas doorgereisd. In deze regio ga ik een beetje eiland hoppen, middels boten en ferry, niet teveel reistijd, maar wel elke keer weer een nieuwe omgeving.

Mijn eerste stop is de jungle in Bohol. Bohol staat bekend om de Chocolate Hills en de Tarsier, het 'spookdiertje'. Ik verblijf hier een aantal dagen in een leuk hutje bij Nuts Huts in de jungle aan de Loboc rivier. Hier aangekomen na een lange nachtbus reis en een vlucht eerst maar eens een douche, lekker eten en slapen.

Ik heb nog niet echt plannen gemaakt, dus het is uiteindelijk een last minute plan om op mijn eerste dag een scooter te huren. Er gaan nog een aantal andere op pad met wie ik mee ga en omdat het mijn eerste keer is op een scooter vind ik het allemaal best even spannend. Maar dan blijkt dat als ik klaar ben om mee te gaan het ene koppel al vertrokken is en de twee andere een totaal andere kant op gaan. Ik voel me een beetje aan de kant gezet en teleurgesteld ga ik alleen op avontuur. Helaas gaat het na 30 min. onderweg op de scooter ook nog regenen en dat blijft het doen tot het eind van de middag.... Niet wetend hoe lang het blijft regenen ga ik verder en via een super glibberig pad kom ik aan bij de eerste waterval, het pad voor een goed uitzicht op de waterval is zo glibberig dat ik na enkele stappen besluit dit over te slaan, het is beter om even te wachten en te schuilen voor de regen. Nog voordat ik de Chocolate Hills kan bereiken besluit ik vanaf de watervallen terug te keren naar Nuts Huts. Door de vele regen is het vooral glibberen en ik heb geen zin om onderuit te gaan. Teleurgesteld van deze eerste dag kom ik terug bij Nuts Huts. Gelukkig krijg ik daar toch nog goed nieuws, de boottocht vanavond over de Loboc rivier om vuurvliegjes te spotten gaat door! Dat maakt de dag toch nog een beetje goed, dus na het eten nog even genieten van dit natuur fenomeen. Eerst varen we over de rivier en langs de mangrove, met een beetje maanlicht is het toch goed donker en geen idee wat ik moet verwachten. Maar dan ineens is het zover, zoals de lichtjes flikkeren in een kerstboom! Dat is gaaf om te zien zeg! De vuurvliegjes geven licht als een golf door de boom en bewegen over de takken.

De volgende dag ga ik voor de herkansing, dit keer niet met de scooter, maar ik besluit met lokaal transport toch opnieuw naar de Chocolate Hills te gaan en de Tarsier Sanctuary te bezoeken. Elliot, een Engelse jongen die vooral low budget reist, gaat met me mee, een scooter huren is duurder, dus deze optie vind hij wel prima. S'ochtends eerst de rivier oversteken en een wandelingetje naar Loboc, daar aangekomen worden we al snel naar de juiste jeepney gewezen naar Cordilla die ook stopt bij de Tarsier Sanctuary, voor 20 Peso's (40 cent) is dat toch niks! En het is nog leuk ook om al die locals met al hun spullen in en uit te zien stappen onderweg. De jeepneys zijn omgebouwde militaire voertuigen die door Amerikaanse soldaten achter zijn gelaten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Enkele creatieve en ondernemende Filippino’s voegden er diverse toeters en bellen maar met name ook schilderingen aan toe om ze gereed te maken voor massatransport.

Dan eerst het bezoek aan de Tarsier Sanctuary. De Tarsier 'spookdiertjes' worden met uitsterven bedreigd en er zijn daarom een soort van opvangtehuizen om de diertjes een veilig onderkomen te bieden. De minidiertjes zijn zo klein dat medewerkers elke dag op zoek gaan naar de Tarsier om ze te laten zien aan bezoekers. Vandaag zijn 6 van de 8 Tarsiers gevonden en die worden allemaal netjes geshowd door een gids. Leuke ervaring, maar toch niet echt wat ik er van had verwacht. Na 30 minuten staan we dan ook alweer buiten, en kan de terugweg naar Loboc beginnen. In de middag nemen we vanuit Loboc de locale bus naar Carmen, een uurtje met een Airco bus is best prettig in deze warmte. Onze bestemming is de Chocolate Hills! Een vlak gebied waar verspreid over het landschap allemaal heuvels staan, het lijken wel grote mols hopen. De heuvels zijn grotendeels met gras bedekt, maar in de droge periode kleuren de heuvels bruin en vandaar de naam Chocolate Hills.

Na een overvolle busrit terug eet ik s'avonds opnieuw bij Nuts Huts. Voor het eerst dat ik smaakvolle maaltijden tref, over het algemeen zit er namelijk weinig smaak aan de maaltijden hier in de Filipijnen.... dus is het heerlijk genieten van het eten met elke dag wel weer een verse fruitshake.

De volgende dag heb ik besloten niks meer te ondernemen. Het klimaat is hier super benauwd en een intensieve wandeling is daardoor super vermoeiend. Ik doe alleen een korte wandeling langs de rivier naar het dorp om een beter signaal te ontvangen voor wat internet bereik.... en NEE ik ben niet verslaafd aan een internet verbinding! Omdat ik verder nog geen plannen heb gemaakt voordat ik hier naar toe ging of in ieder geval nog niks heb vastgelegd ben ik heel onrustig en het lukt me niet om de rust te vinden als ik niks kan vastleggen. Eigenlijk zou het juist ideaal zijn, geen plannen en geen internet verbinding. Maar helaas werkt die onduidelijkheid ook op mijn zenuwen en is er toch een moment dat ik moet beslissen welke richting ik op ga. De volgende stap is een duik cursus die ik wil gaan volgen. Maar waar?! Het kan echt overal en door al die bomen kan ik het bos niet meer vinden. Uiteindelijk besluit ik na drie dagen onzekerheid te gaan duiken op Apo Island, het volgende doel van mijn reis! Daarna heb ik nog wat dagen zonder bestemming voor iets extra's voordat ik aan het eind van mijn reis naar Palawan ga, het paradijsje van de Filipijnen. Voor deze laatste dagen heb ik de accommodatie alvast vastgelegd, vooral rust en relaxen.

Maar dan eerst op weg naar Apo Island!! Yes, ondanks alle spanning heb ik er zin in. Het is een klein eilandje met maar drie plekken om te overnachten. Alles moet aangevoerd worden per boot, douchen doe je met regenwater en er is slecht op beperkte tijden elektriciteit. Ach ja, ik ben hier vooral voor de onderwaterwereld en die is prachtig. Het staat bekend om de grote hoeveelheden schildpadden die je vanaf het strand al snorkelend kunt aanschouwen, daadwerkelijk prachtig!!

En op Apo Island heb ik vorige week zaterdag mijn PADI Open Water gehaald! Nu mag ik overal gaan duiken, dus ik ga nog wel een duik wagen voordat ik weer naar huis vlieg. Overigens ging het allemaal niet zo simpel als het lijkt.... Na de eerste middag theorie werd ik enthousiast. Na de 1e oefensessies van 2,5u vond ik het al minder leuk, de oefeningen met het onder water wisselen van de regulator (zuurstof) en het leegblazen van mijn masker lukte niet. Vervolgens ben ik op dag twee toch gestart, maar omdat de oefeningen nog altijd niet lukte en ik inmiddels al een flinke slok zout water had opgesnoven en ingeslikt raakte ik enigszins in paniek. Dat was echt wel even heftig en niet leuk. Ik wilde dan ook vooral stoppen, dan maar geen certificaat.... Dankzij de overtuiging van de duikmaster heb ik op dag 3 toch besloten door te gaan met als resultaat dat ik uiteindelijk al 5 Open Water duiken heb gedaan. Uiteindelijk toch doorgezet en het is gelukt, dus ik ben wel een beetje trots op mezelf ????.

Vervolgens ben ik van Apo Island naar Siquijor gereisd. Dit keer opnieuw geen boeking en gewoon aangeklopt bij een Bed & Breakfast. Dat heeft goed uitgepakt, ik ben beland in een leuk en kleinschalig hostel met leuke mensen. De eerste avond wezen eten met een locale tourguide die hier ook verblijft. De beste maaltijd tot nu toe bij een grill restaurant langs de weg, erg leuk en gezellig!

Het eiland voelt een stuk prettiger, minder toeristisch en vooral heel vriendelijke mensen die je met alles willen helpen. Het is fijn om deze sfeer te ervaren! Ik ben blij hier op Siquijor te zijn, niet gepland en het voelt daarom als iets extra's, een soort cadeautje.

Morgen eerst even een dag rust om tot mezelf te komen. Ik vertrek via het strand naar Paliton Beach en stop onderweg bij wat strandtentjes om iets te drinken, voor een lunch en bij een van de resorts blijf ik een tijdje hangen om te zwemmen. Een dagje om even op adem te komen en na te denken wat ik afgelopen maanden allemaal heb gedaan. De laatste dagen bekruipt me dat gevoel... het is wel goed geweest, ik verlang wel weer om naar huis terug te gaan. Ik heb ervaringen op gedaan, inzichten gekregen en ben nu wel weer klaar met reizen, het is goed geweest....

Na een dagje rust en wat overpeinzingen wil ik ook nog wat van Siquijor zien. Ondanks dat nagenoeg elke toerist een scooter huurt voel ik me daar niet zo prettig bij en alleen vind ik het ook helemaal niet leuk. Ik ga daarom samen met een chauffeur op pad, achterop de motorbike. Voor iets van 12 euro rijdt hij me de hele dag het eiland rond, en ik kan heerlijk rondkijken. Eerst naar de Cambugahay Falls, een getrapte waterval met super vers water en leuke swings om je te vermaken. Er hangt hier een leuke sfeer met vooral veel locals en her en der wat Europese, maar vooral ook Filipijnse toeristen. Het is leuk om te zien dat er zoveel Filipino's in eigen land reizen. Ze zijn ook echt heel herkenbaar afkomstig uit de grote stad met nieuwe telefoons, camera's, selfie sticks en de nieuwste kleren. Totaal anders dan de backpackers of reizigers uit Europa. We stoppen vervolgens nog in een aantal dorpjes bij de kerk, het strand van Kagusuan beach ook wel 'little Palawan' genoemd, het strand van Salagdoong beach en de mangrove sanctuary. Een leuke dag waarbij ik het eiland toch een beetje heb kunnen verkennen met als afsluiter een prachtige zonsondergang, daar staat Siquijor om bekend!!

Voordat ik alweer vertrek besluit ik nog even te gaan snorkelen in Tubod Marine Sanctuary. De meningen zijn hier over verdeeld, maar het schijnt de moeite waard te zijn, dus ga ik toch even een kijkje wagen. En wat ben ik blij dat ik hiervoor vroeg ben opgestaan!! De koralen zijn dan misschien niet zo mooi, maar er zitten genoeg leuke visjes om te volgen en naar te kijken. En dus lig ik 1,5uur in het water te genieten voordat ik rond de middag alweer naar Cebu city vertrek met de ferry. Hier vandaag vlieg ik de dag erna naar Palawan. Daar ga ik nog 5 dagen relaxen, snorkelen, eilandhopppen met een boottochtje en misschien nog een duik wagen voordat het weer tijd is om naar huis te gaan.

Een zonnige groet vanuit de Filipijnen!!

Liefs, Marieke