We zijn vertrokken uit Douala en aangekomen in Doumé. Van Douala zijn we met de bus naar Yaoundé gereisd. Douala heeft een zeeklimaat waardoor het door de warmte en de luchtvochtigheid erg benauwd aanvoelt. Naar Yaoundé toe veranderd de omgeving in een heuvelachtig landschap, hierdoor is het klimaat een stuk aangenamer. ‘s Avonds koelt het er af en de warmte is beter te verdragen. De stad is minder chaotisch, geen brommertjes in de binnenstad en de ‘quartiers' zijn een stuk ruimer opgezet. Geen wonder dat Kees zo snel mogelijk weg wilde uit Douala.

We overnachten in de ‘Casba'. Het huis van de Spiritijnse missionarissen. Van daaruit maken we een klein rondje door het oude centrum. We worden veel nagekeken en af en toe horen we dan ‘Le Blanc', een uitzondering in dit land. Kees heeft deze stad goed gekend. Ze kwamen hier elke 3 maanden om boodschappen te doen die ze dan meenamen naar de Brousse.

De volgende dag reizen we door naar Doumé. Na 2,5u wachten zijn eindelijk alle kaartjes verkocht en kunnen we vertrekken. Al snel komen we in de ‘Brousse' ofwel de Rimboe en naderen we steeds verder het Oosten van het land. We hebben geluk, de weg is voor een groot deel geasfalteerd en de chauffeur rijdt goed door. De chauffeur haalt regelmatig 120 km/h en dat is echt hard met al die bochten. Een deel van de weg wordt nog op gemaakt, maar dat hinderd het verkeer nauwelijks. Dit betekend alleen dat je steeds enkele kilometers rijdt op zand, vervolgens fundering, de eerste laag asfalt en zo'n 10 km verder is het afgewerkt met een toplaag. Waar de wegen nog van zand zijn is de begroeiing geheel rood gekleurd door het stof van de weg. We passeren vele dorpjes die veel op elkaar lijken. De dorpjes zijn aan de weg gelegen, met daarachter plantages van o.a. ananas, palmolie en koffie. Het landschap is heuvelachtig, uitgestrekt en bestaat voornamelijk uit Brousse.

Op weg naar Bertoua zijn wij de enige die voortijdig uitstappen in een klein dorpje Doumé. Een dorp waar Kees in het begin van zijn periode als missionaris heeft gewerkt. Hier heeft hij mijn moeder Riky leren kennen, zij was hier voor twee jaar operatie assistente. Al snel worden we omringt door taxi motoren. Gezien dit de enige manier van transport is besluiten we toch met onze bagage op de motor naar het huis van de zusters te gaan. De komende dagen zullen we overnachten in het ‘Maison de passage'.

In Doumé weet Kees al snel veel dingen te herkennen. Waar hij gewoond heeft, waar Riky gewoond heeft, het ‘Hospital', de school, de kerk enz. Leuk al die herkenninspunten zoals hij de weg vanaf Yaoundé al heel veel heeft verteld. Als we door de ‘Mbama' (wijk) lopen worden we zo nu en dan aangesproken. Vooral oudere mensen herkennen Kees als hij verteld wie hij is. Als je ruim 10 jaar in Kameroen hebt gewerkt wordt je al snel gezien als een van hen ‘Il est Camerounais'.

We zijn erg hartelijk ontvangen door de Poolse zusters in Doumé. Onze eerste avond hebben we dan ook gegeten bij de Bisschop en Poolse zusters, allemaal blanken. Na het eten is het al gauw tijd om te gaan slapen om 22u gaat de generator voor de stroomvoorziening uit en ben je afhankelijk of er stroom beschikbaar is van de centrale in Bertoua. En rond 23u was er inderdaad weer stroom beschikbaar van de centrale.

Na een goede nachtrust nemen we de volgende dag tijd om het dorp te bezoeken. Nog meer herkenningspunten en natuurlijk vind ik de waterbron, de waterpompen en de rivier het meest interessant. In de middag bezoeken we de ‘Mbama'. Daar komen we nog enkele bekenden tegen, het zijn werklui waar Kees mee gewerkt heeft die nog in leven zijn en inmiddels ook gepensioneerd zijn. Dit betekend dat ze alleen nog maar hoeven te werken voor hun eigen levensonderhoud en niet meer voor de hele familie. Dit bezoek geeft weer vele nieuwe indrukken en ik kijk mijn ogen uit. Er zijn nog heel veel mensen die mama gekend hebben en ontzettend verrast zijn te horen dat Kees daarmee getrouwd is.

Inmiddels ben ik zelf een beetje gewend aan Afrika en voel ik me meer op mijn gemak. Mijn eerste ervaringen zijn overweldigend. Er heerst veel armoede en het is een heel andere cultuur. Zonder het te zien kun je het niet voorstellen. Ik verbaas me over de grote werkloosheid. In de jaren 60 waren er veel blanken aanwezig die sturing gaven aan de plaatselijke bevolking. Er waren destijds grote plantages van honderden hectare koffie die veel werk verschafte. Inmiddels zijn de blanken vertrokken doordat Kameroen het zelf wilde overnemen. Dit blijkt alleen erg moeilijk omdat ze zichzelf geen sturing kunnen geven, zodra er geld is wordt het direct uitgegeven. Door het zakken van de koffie en cacoa prijzen op de wereldmarkt zijn de plantages grotendeels verlaten en verwilderd. Het contrast tussen arm en rijk is dan ook erg groot.

Wij wensen iedereen een zeer voorspoedig nieuw jaar vanuit een zonnig Kameroen!!

Groetjes Kees en Marieke